عشق یعنی درک درد دور بودن                       یک نفس در پی معشوق بودن

عشق یعنی حدیث یک گناه                           یا که شاید یک رفیق نیمه راه

عشق یعنی جدایی انتظار                            همچو مجنون بیقرار بیقرار

¤ نویسنده: علیرضا

¤ نویسنده: علیرضا

چقدر سخته تو چشای کسی که تموم عشقت روازت دزدید وبه جاش یه زخم همیشگی روقلبت هدیه داد 
 

زل بزنی وبه جای اینکه لبریز کینه ونفرت بشی حس کنی که هنوزم دوسش داری چقدر سخته   

دلت بخواد سرتوباز به دیواری تکیه بدی که یه بار زیراوار غرو ش همه وجودت له شده

چقدر سخته توخیالت ساعتها باهاش حرف بزنی اماوقتی دیدیش هیچ چیزی جزسلام

نتونی بگی چقدر سخته وقتی پشتت بهشه دونه های اشک گونه هاتو خیس کنه

اما مجبورباشی بخندی تانفهمه که هنوزم دوسش داری چقدر سخته

گل ارزوهات رو توباغ دیگری ببینی وهزاربار توخودت بشکنی  

واون وقت اروم زیر لب بگی

گل من باغچه نو مبارک

¤ نویسنده: علیرضا

وقتی خاطره های آدم زیاد میشه دیوار اتاقش پرعکس میشه اما همیشه دلت واسه اونی تنگ میشه که نمیتونی عکسشو به دیوار بزنی.  

¤ نویسنده: علیرضا

¤ نویسنده: علیرضا

دستامو بردم بالا  فریاد زدم

زار زدم  گریه کردم

شکایت کردم

ای خدا من اونو هنوز دوست دارم  چرا اینجوری شد؟؟؟

چرا از پیشم رفت؟؟؟چرا تنهام گذاشت؟؟؟

خسته شدم افتادم روی زمین شروع کردم زار زار ناله کردن

یه دفعه یه صدایی از اسمون اومد که گریه نکن.

اون که تو رو ول کرد خودش داره یه گوشه مثل تو گریه میکنه...!

¤ نویسنده: علیرضا

سلام خدا جون 

امشب میخوام برات درد دل کنم میخوام قد تمام اون سالهایی که ازت غافل بودم واست حرف بزنم خدایا به جلال و جبروتت قسم شرمندتم خدایا تو بزرگ وبا گذشتی توی همه سالهای عمرم وقتی که درنهان واشکار  گناه میکردم تنها کسی که شاهدم بود تو بودی من بی پروا تو محضر پاک تو خطا میکردم و تو فقط نگام میکردی خدایا توحتی به درد دل پست ترین ادماهم گوش میکنی از خطاهاشون میگذری ورحمت و محبتت را بهتراز یه مادر نثار بندگانت میکنی خدای خوب و مهربونم تو از دلم خبرداری میدونی چی میخوام خدایا شر شیطونو از سر همه بندهات کم کن خدایا تو پاکی ومنزه مهربون و با گذشت بزرگ وبزرگوار خدایا کاش زودتر لیاقت همصحبتی تو رو پیدا میکردم چه لذتی داره درد دل کردن با تو و چه مباهاتیه لیاقت عشق به تو خدا جون دوستت دارم

¤ نویسنده: علیرضا

سلام به همه دوستان خوبم                 

دوش دلم هوای کوی جانان کرد       برون پرید از قفس وعزم یار کرد 

پرید بادوبال عاریه اش از عشق      خزید به باغ رضوان ودوای درد کرد

چو جان جهید جسم تنها ماند    نداشت بهایی چوساختش ازخاک کرد

عشق در دل چو اتش است هردم    بسوزد و سوزها بپا خواهد کرد

چه غم که غم بود دلت خوش دار     که جان عزم کوی یار خواهد کرد

¤ نویسنده: علیرضا